Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Non est igitur voluptas bonum. Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Duo Reges: constructio interrete. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis?

Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Quae cum dixisset, finem ille. Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.

Quare conare, quaeso.: Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur?
Reguli reiciendam;: Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus.
Bork: Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat.
Bork: Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio.

Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Praeclare hoc quidem. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest.

Nobis enim ista quaesita, a nobis descripta, notata,
praecepta sunt, omniumque rerum publicarum reetionis genera,
status, mutationes, leges etiam et instituta ac mores
civitatum perscripsimus.

Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam
confirmandus, inquam;

Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset.
Quid ad utilitatem tantae pecuniae?
Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior.
Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;

Nam nec vir bonus ac iustus haberi debet qui, ne malum habeat, abstinet se ab iniuria.

Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum.
An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod.
Ut aliquid scire se gaudeant?
A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas.